Kush po rrenë përtokë e kush po gënjen përhava!?

 Agim Gashi

Para dy vitesh veteranët e luftës Nacionalçlirimtare të Kosovës, e mbajtën një tubim në Prtishtinë, ku mora pjesë edhe unë. Mbledhjen e hapi drejtori i Institutit të Historisë, , zotni Jusuf Bajraktari, pas tij foli profesor Minir Dushi, i cili e rriti numrin e pjesëmarrësve në Luftën Nacionaçlirimtare të Kosovës prej 53000 në 530.000!
Gjakova nuk është dashtë akoma me i hy procesit të rehabilitimit të kryekomunistit të Kosovës, shokut Fadil Hoxha, bile edhe një dekadë, derisa të ikin ata që e kanë njohur.
Fadil Hoxha vetë ka marrë pjesë në Konferencën e Bujanit më 31 ddhjetor 1943 dhe 1 e 2 janar 1944; dhe ai vetë e ka votuar rezolutën e saj për Bashkimin e Kosovës me Shqipërinë; por në Konferencën e Prizrenit, në gusht të vitit 1945, ai vetë e shkeli atë vendim të Bujanit, duke votue, vendimin tjetër, për aneksimin e Kosovës nga Serbia!
Konferenca e Bujanit nuk ishste gjë tjetër, pos kurth historik (Avnoj kosovar, Kali trona); dhe për t’i çmaskuar se kush është i vendosur e kush i luhatshëm për bashkim me Shqipërinë, të parët nuk e shfuqizuan rezolutën, si: Zkerija Rexha, Xhafer Vokshi, Bije Vokshi, e të tjerë, kurse të dytët, si: Fadil Hoxha, Rifar Berisha, e të tjerë-po!
Konferenca e Bujanit ishte një kurth edhe për nacionalistët në të dy anët e kufirit, të cilët ishin të armatosur, por dyshonin në LNÇ, tani edhe ata u mashtruan si të tjerët, sepse për relizimin e Konkluzioneve të Konferencës së Bujanit, garantonin dy armatat Shqiptare-Jugosllave dhe Aleatët Antifashistë, mashtrim i madh se jo pak.
Ku ishte Fadil Hoxha më 1945 kur u aneksua Kosova nga Serbia dhe nuk ju bashkangjit atyre që e ngritën zërin për bashkim me Shqipërinë e jo me Serbinë, si: Ramiz Cërnica, Ibrahim Grainca, Ramadan Agushi e shumë të tjerë!?!
I ranë telit armiqtë tanë, të cilët për t’i mashruar më lehtë shqiptarët me shumicë myslimane, këndej dhe andej kufirit, i zgjodhën dy prijësa të komunizmit dy bijtë e hoxhëve: Enver Hoxhën, i biri u mulla Halitit, dhe Fadil Hoxhën, të birin e mulla Halimit, kështu që këta dy komunistë, me sukses ja arritën të na imponojnë dy okupatorë njëkohësisht, sllavin dhe komunizmin, kështu që këta dy bij të hoxhëve, i shndërruan këti dy qytete, me tzraditë e kulturë të lashtë shqiptare, Gjirokastrën e Gjakovën, në filijala të Moskës!!
Shqipëria gjatë historisë së vet, asnjëherë nuk ka pasur humbje më të mëdha në njerëz, me vetëdije Kombëtare, se në gjysmën e dytë të shekullit të kaluar, dhe nuk arriti ta parashihte rrezikun komunist, që për shqiptarët ka qenë më i dëmshëm sesa bomba atomike në Hiroshimë e në Nagasaki, më 9 gusht 1945!! Ato dy bombat e para në botë i dogjën rreth 200.000.- banorë, kurse komunizmi afro 400.000 shqiptarë!!!!
Rezolutat e Konferencës së Bujanit, Shaban Haxhia (Paci) me Qamil Brovinën, dke filluar prej Gjakove e trup e tërthorë Kosovës, i mashtruan jo më pak10.000 luftëtarë shqiptarë, me urdhësr të Fadil Hoxhës, kryengul e në humnerën drejt e në Srem, tamam si kopenë e ogiçëve te kasapi; ndërkaq, Shaban Palluzha nuk e dëgjoi Fadilin dhe u kthye në Drenicë, filloi rezistencën, ndërkohë që ushtarët e Shaban Haxhisë marrin vesh se po luftohet në Drenicë, rebelohen për t’u kthyer në Kosovë, por në pamundësi ta kalonin Danubin, , kapen nga ushtria sllave, 400 veta, i fusin nëpër burgje, dhe si ushtarë të Fadil Hoxhës, e thërrasin Fadilin për ta pyetur se çfarë të bëjnë me ta? Fadili i shokon me radhë, dhe ca nga ata i njofti, si: Shaban Kotorrin, axhutantin e Xhafer Devës, vetë të 12-tin i pushkatuan, e shumë të tjerë i shpërndanë nëpër burgje, numrin e të cilëve nuk e di kush.
Në “Ali Bunar” në Vojvodinë, ka qenë një përmendore e përbashkët me 360 shqiptarë, mes tyre edhe jë dajë imi, Asllan Gashi nga Kryshefci i Skëndrejat. Thoshin se nga tifoja e morrit i dërguan në spital, ku vdiqën, apo nga zori?
Fadil Hoxha nuk e mbajti fjalën e dhënë, që në mitingun e Skënderajt pati thënë se asnjë njeri më s’ka me u vra pa gjyq, por si më parë, Fadili na urdëriu të bashkohemi me brigadën e VII të Shaban Haxhisë në Podujevë; Shaban Palluzha i tha Fadilit që edhe ati vetë të dalë aty, por Fadili edhepse premtoi, nuk doli! Në vend të vetin e dërgoi Ismet Shaqirin, dhe ai u mundua të na bind që të shkonim në Srem, por kot.
Shaban Palluzha ju drejtua Ismet Shaqirit, , Shaban Haxhisë, Ramadan Banushit- Sedllarit, me këto fjalë:
-Nuk ju besoj më komnistëve se Fadili më ka trahdtuar tri herë: sëpari më ka trashtua që më 6 janar 1945, që me brigadë të shkoja në Mitrovicë, dal edhe në aty, i vendosim ushtarët në kazermë, unë me luftëtarët dola nga aty, ai jo. E kishte dërguar Rasim Çerkezin me nja 10 oficerë serbë për t’i shpërnda luftëtarët nëpër të gjitha qytetet e Kosovës, por nuk pranova. Pse Fadili nuk e ngriti zërin kundër masakrimit të Qamil Hoxhës e Asim Luzhës, të cilëët e dhanë jetën në mbrojtje të njerëzve të pafajshëm në Drenicë.
Pse Fadili nuk e ndriti zërin kundër masakrimit të më se 4000.- shqiptarëve në Tivar “varrin më të madh në Balklkan”, të cilin e përgatitën dy shtetet, Jugosllavia dhe Shqipëria!? Tani edhe një pyetje shtesë për rehabilituesit: pse nuk qëlloi në plojën e Tivarit asnjë nga Gjakova?
Fadil Hoxha ka qenë një figurë dualiste, kur, gjatë luftës e strehonin shqiptarët enkas pas emrit Fadil, kur e strehonin serbët pas emrit mark; nga këtu rrjedh parulla më e mirë çeta e Markut se e Fadilit.
Edhe një pyetje: A më shumë ka vra Fadili gjatë 4 vjetëve të LNÇ-së fashistë e çetnikë, a shqiptarë vetëm më 1945?
Gjakova pra, listën e rehabilituesve, duhet ta zgjerojë edhe me shokët e Fadilit: Memet Hoxhën, Sinan Hasanin, Kolë Shirokën, Xhevdet Hamzën, Nazmi kusarin, Mehmet maliqin, Aki Shukrijen e sumë të tjerë. E për shkollim të Fadilit, më mirë të mos flasim, vetëm le ta kujstojmë Kushtetutën e vitit 1974, siç thoshte ai “koshtetut”!
Përgënjeshtrohet këtu edhe zotni Ahmet Qiriqi:”Ishte ky betim për prijësin e madh dhe njeriun “më të dashur” të shumicës së shqiptarëve të Kosovës e më gjerë”- Jo të Kosovës, por vetëm të komunistëve.[1]

[1] Ahmet Qiriqi:”Marrëveshjet e turpit të disa krerëve shqiptarë me Jugosllavinë, më 29.9.2008.

Lufta e Kryezinjve ishte luftë bejlerësh e jo luftë Kombëtare


Agim Gashi  26. mars 2009
 
Nga Hajriz Demaku[1]

Gjakova para disa vitesh ka filluar një fushatë për t’i rehabilituar ca nga personalitete të shquara të Luftës së Dytë Botërore nga Gjakova, si shokun Fadil Hoxha e Gani-beg Kryeziun me vëllezërit e tij.

Të fillojmë me Gani Begun e vëllezërit e tij. Profesori e studiuesi, Uran Butka e Profesor Pajazit Nushi, të cilët duke e shtjelluar lëvizjen e Kryezinjve, nuk ia nisën në fillim të veprimtarisë së tyre, ngase ishte jo bash e këndshme, sepse ata donin që të pakëndshmet t’i mbulonin, që të mos dihej se lufta e Kryeznjve ishte një luftë bejlerësh e jo luftë Kombëtare-Çlirimtare.
Kur Ahmet Zogu, me ndihmën e Pashiqit, i mundi kundërshtarët e tij në Tiranë: Bajram Currin, Fan Nolin, Hasan Prishtinën etj. Dhe u bë kryetar i Shqipërisë.
I magjepsur nga idetë e një djaloshi të ri, Pashiqi, tigri i politikës ballkanike, fërkonte mjekrën nga gëzmi i suksesit të Zogut që ishte edhe i tij, i imagjinuar, dhe sakaq përgatiti një delegacion të madh politikanësh, me në krye ministrin e tij të jashtëm, të clin e nisi fill për Tiranë.
Ahmet Zogu, i cili akoma nuk e kishte ndrohur mirë karrigen, me anë të gjenialitetit të tij, ngriti në këmbë gjithë intelektualët e Tiranës, me në krye idealistët e nacionalistët dhe demokratët e flaktë, arsimtarët, si: Xhafë Zelka, Ramazan Jarani, Sadik Koshi e shumë e shumë të tjerë.
Gjatë kohës që delegacioni i madh i Pashiqit priste të kurorëzonte me sukses premtimet e dikurshme të Ahmet Zogut, mijëra nxënës e arsimtarë kishin kaluar nëpër urën e kryeqytetit, dhe brohoritnin duke hedhur parulla kundër miqësisë dhe aleancës me mbretërinë serbo-kroate-sllovene.
Kur kjo demonstratë kishte arritur kulmin e saj, duke larguar perdën para ministrit të punëve të jashtme të Serbisë, e duke ia tregua se ç’po bënin e po shoshin këto turma të zemëruara e të ndezura, ai i tha Ministrit të jashtëm serb se nuk ishte në gjendje t’u kundërvihej masave popullore dhe intelektuale.
Prandaj, me një kortezi të plotë, ai e përcolli delagacionin e madh duarthatë, për të mos thënë me gishta në gojë, duke mos përjashtuar mundësinë që të gjendej ndonjë rast më i volitshëm për një gjë të tillë.
Duke marrë parasysh se Zogu tashmë e kishte në Romë delegacionin e vet, për aleancë të tillë, kuptohej se ai rast i volitshëm që priste Pashiqi, lihej për në kalendrat greke...
Kur Pashiqi e pa se delegacioni i qe kthyer duarbosh, dhe, nga anatjetër, kur mendoi edhe për delegacionin shqiptar që tashmë ndodhej në Romë, nën kryesinë e Mufid bej Libohovës, plaku i shkretë, dhelpra e Ballkanit, nuk i gjeti tjetër derman vetes, vetëmse të zhdukej nga skena politike në mënyrë misterioze.
Ca thanë se atij i kishte plasur zemra nga marazi, që e kishte lënë veten të mashtrohej nga një djalosh, të cilit sapo i kishin mbirë mustaqet.
Dikush tjetër tha se Pashiqi e kishte pi helmin, duke thënë me habi i zhgënjyer: Si u bë që ma hodhi ai shqiptar aq i ri!?!
Pra, pasi Ahmet Zogu, ia bëri bërryl dyfish Serbisë, duke mos ia realizuar premtimet e dhëna, siç ishte Vermoshi, rruga për Durrës, pa doganë, shefin e xhandarmërisë ta emronte Serbia, si dhe Kishën e Shën-Naumit, duke ia dhënë vetëm këtë të fundit.
Pra Serbia, pas prishjes së marrëveshjes me Ahmet Zogun, menjëherë filloi të kërkojë njerëz me autoritet, të cilët mund të ndryshonin gjendjen politike në Shqipëri. Dhe pa u vonuar shumë, u lidhën me kunatin e Ahmet Zogut, Ceno Beg Kryeziun, i cili ishte ambasador i Shqipërisë në Beograd, e më vonë në Çekosllovaki.
Studiuesit duhet të shkruajnë: pse një student nga Elbasani, Arqivial Beli, bëri atentat mbi Cena Beg kryeziun në Pragë, i cili, nga pushteti i atjeshëm u burgos, dhe kur doli në gjyq në Pragë, u pyet:
-Pse e vrave Cena Begun? Atentatori u përgjigj:
-Ishim një grup, shoqëri studentore, kur qitëm short dhe mua më ra kubi i zi (shorti), Cena Begut me i ra allti, pse i bëri Shqipërisë tradhti... dhe ende pa i kryer fjalët, atentatori u vra, nga Zajë Kosova, të cilin e kishte marrë me vete Gani Begu, si zanatli për armë.
Tani, studiuesit e çështjes së lëvizjes të Kryezinjve, zotni Butka e zotni Nushi, duhet të përgjigjen në pyetjen: Si u bë që pas këtij atentati mbi atentatorin, as Gani Begu dhe as Zajë Kosova nuk u arrestuan as në Pragë as rrugës deri në Gjakovë, madje as që dhanë llogari ndonjëherë!?!
Pa dyshim që, Kryezinjtë, edhepse nuk arritën që ta trazonin Shqipërinë sipas qejfit të Kralit, ai i mbrojti Kryezinjtë derisa ishte në fron, por komunizmi i masakroi.
Pra, sa i përket Lëvizjes së Kryezinjve, sipas stuediuesve zotit Uran Butka e zotit Pajazit Nushi, se knse ajo ka qenë lëvizje më e fuqishme Nacionaliste në Kosovë, kundër komunizmit, as kjo nuk pi ujë, ngase NDSH-ja i pati përfshi të gjitha trojet shqiptare të Kosovës, të Maqedonisë e të Sanxhakut, me mbi 30.000.- (edhe me shkronja: tridhjetëmijë) anëtarë, kuse Lufta e Kryezinjve kurrë s’ka pasur mbi 1000.- sish.
Për hir të së vërtetës, po e sjellim regjistrin e ushtarëve të fndit të Gani Begut, në këtë listë s’ka asnjë ushtar nga: Prishtina, Mirtovica, Peja, Istogu, Gjilani, Ferizaj, Podujeva, Rahoveci... përveç të Gjakovës dhe malësisë së saj.
Ja regjistri: Hasan Kryeziu, Xhevat Kryeziu, Selim Malë Dula nga Paci, Brahim Musli Demlijaj nga Vladi, Shaban Sadik Saraçini nga Berisha, Shpend Beqir Pregjoni me të birin 16-vjeçar- Saliun, Ukë Arif Pregjoni dhe Halil Pregjoni nga Zerka, Mt Rexhë Saraçini, Colë Isuf Koka, Sadri Gjonpapaj nga Berisha, Sali Shpend Muja nga Paci, Ahmet Ali Mehmetaj nga Vladi, Zenel Miftar Zhuta dhe Shaban Ali Bajrami.
Gani Begu, nuk ka bashkëpunuar as NDSH-në, as me Legalitetin (Abaz Kupin), as me Ballin Kombëtar (Mitat Frashërin), as me Partinë Komuniste andej-këndej, as me nazi-fashistët, por ka pasur bashkëpunim të fortë me Inteligjec Servisin Britanik; kurrë Shtabi i Begut nuk mbeti pa Atasheun Ushtarak Britanik, herë Piter Kampi, herë Xhulian Emeri, herë Eksimboksi e herë të gjithë përnjëherë!
Gani Begun e tradhtuan komunistët e Gjakovës, kur e kapën në befasi dhe i thanë: shkruaje për ushtarët tuaj një letër le të dorëzohen pa rezistencë, e po ju falim të gjithëve. Begu e shkroi letrën, dhe shih pabesinë, 26 luftëtarë i masakruaan, pa plumb, por me sëpata e çekiçë, dhe i hodhën në bunar të Hereqit, kurse Ganiun e gjykuan me 5 vjet burg, e dërguan në Mitrovicën e Sremit në vuajtje të dënimit, por pa e kryer dënimin, e helmuan.
Gjakova është qyteti më kontraverz politikanësh në Kososovë: aty çfarëdo gabimi që të bësh gjatë luftës, kur të vdesësh, nuk të lënë në kori, por të bëjnë “atdhetar”, sikur që është rasti i kryekomunistit të Kosovës, shokut Fadil Hoxha!
Për Fadil Hoxhën, para pak ditësh u mbajt një sesion shkencor, ku u përurua edhe një libër për veprimtarinë e tij në shërbim të atdheut, ku folën: Pajazit Nushi, Vehap Shita, Minir Dushi, por për çudi foli edhe Rexhep Qosja, edhepse nuk është nga Gjakova, por e kishte të ideologjisë, si dhe ia pati nda bursin për shkollim.

http://agim.poeticforum.com/histori-f25/hajriz-demakulufta-e-kryezinjve-ishte-lufte-bejleresh-e-jo-lufte-kombetare-t1535.htm#3716